FUME DE LOITO

 FUME DE LOITO

Asasinato orquestrado,

calculado,

da vida no monte.

Tinguido de negro o solo

(un deserto con traxe de fogo).

Ceo cuberto por unha escura capa

amosando fume de loito.

Aire onde quedan presos,

impotentes, os berros.

Chora desconsolada a lúa

ao ver que, o que era verde,

hoxe é terra núa.

Todo, todo chapicado de cinza.

Fogares que se baleiraron

coa horrible proximidade das lapas.

Tristeza infinda.

Non queda xa nada.

Azucena Arias Correa.