NON Á GUERRA!

Un planeta berra

atrapado e inerme

sobrevivindo apenas

a violencias diversas 

que se amosan así, sen vergoña,

a descuberto, sen máscaras.

Atrapado entre as bombas,

os malfeitos  e os conflitos,

a hecatombe,

as inxustizas e os delitos,

non pode fuxir, nin defenderse.

Sofre...

corcosendo as feridas como pode...

Amosando fortaleza

e exhibindo a súa mellor face, 

aquela que concorda coa etiqueta, 

co alias que se lle deu dende o espazo:

"Planeta azul".

Por canto tempo desa cor?

Por canto tempo onda o Sol?

IMPOTENCIA

 IMPOTENCIA

De novo a inhumanidade e a zuna

arrásannos os ollos

ante tanta inocencia maltraída.

Tornáronse en cascallos

cada lar,

cada vivenda.

A impotencia pendúrasenos dos xestos

con cada nova noticia

con cada fin dunha vida.

 

Choraremos ante a hecatombe

con bágoas de lume e fel.

Asinaremos manifestos

preguntando ao redor

que máis podemos facer...

(á parte de usar cada verba

para amosar enerxicamente

a nosa desaprobación).

 

Seremos tamén vítimas

solidarias

indefensas.

Coa violencia rabiosa da ideoloxía hostil

resgan vidas inarmes.

No canto de tirafondas de palabras

aparecen metralladoras e canóns,

non hai bombas acaladas

só sanguento e encarnizado horror.

 

Volverán as pombas brancas

con varelos de oliveiras?

Pregamos ..., non, esiximos!,

acabar coa senrazón,

que as bombas se tornen voces

atentas,

respectuosas,

sen coerción

ou... un máxico esconxuro

que volva brancas as bandeiras.

Miraremos ao futuro

sen o duro fardo da guerra?

 

CREBAR O SILENCIO

 

A revista MADRYGAL vén de publicar o seu número 25.

Na súa sección "Creación.Narrativa" recolle o meu relato "Crebar o silencio".

POÑERSE NERVIOSA

 

As verbas abrollan,

saen sen orde,

atormentadas,

revolvidas, chafalladas.

As verbas saen remexidas,

mesturadas unhas coas outras.

Abrollan embarulladas.

Verdade é

que non precisa dicir ren:

toda a desorde verbal

explica as súas emocións moi ben.

Perde a súa concentración,

Pona nerviosa o sitio aquel.

TRABALINGUAS: A CHUZOS, A CACHÓN

 CHOVE A CHUZOS E CHEMA CHAVES ANDA CHAPUZANDO NAS CHARCAS E METENDO AS CHANCLAS NAS FOCHANCAS.

NECESITO ESCRIBIR

 Inda que repita o mesmo,

o que xa foi escrito,

o que xa dixo alguén...

Vou garafetear a folla

vou compoñer agora.

Seguro repetirei 

un tema manido,

mais teño que poñelo por escrito. 

Co lapis co que escribo,

vou encher de borranchos o papel,

porque borro e mil veces corrixo

o que expreso nel.

Fareino

inda que non me convenza,

pois, o que non escribo, dáname;

rebúleme na cabeza,

convértese nun mantra,

nunha pica esporeante

que me apicoa con dureza.

TRABALINGUAS: PARTIR

SAPO PIPO PARTIU A PATA

PATA PERE PARTIU O PICO,

PIPO E PERE PARTIRON ALGO,

PERE E PIPO ALGO PARTIRON.