23/03/25

A CONTAR MENTIRAS!

 -Dime, dime,

que dirás?

unha mentira argallarás?

- Xogarei, xogaremos

e moitas mentiras diremos.

- Quen comeza?

- Eu, pois teño unha na cabeza.


Alá enriba

naquel outeiro,

hai un altísimo

pexegueiro.

Fun alá

coa miña curmá

e soamente tiña 

unha mazá.


-Dime, dime,

que dirás?

unha mentira argallarás?

- Xogarei, xogaremos

e moitas mentiras diremos.

- Quen comeza?

- Eu, pois teño unha na cabeza.


O gato Michu-Michu

marchou ao Machu-Pichu.

Que... a que foi alá?

El nolo contará:

- Fun comer unha sardiña

que inda estaba quentiña

dende o ano pasado

que a asara o meu cuñado.


-Dime, dime,

que dirás?

unha mentira argallarás?

- Xogarei, xogaremos

e moitas mentiras diremos.

- Quen comeza?

- Eu, pois teño unha na cabeza.


Eu o outro día oín,

cando ía cara ao valado,

unha vaca esfameada

miañando nun tellado.

E o domingo vin,

saíndo de Tomeza,

unha galiña poñedora

con dous rabos e sen cabeza.


-Dime, dime,

que dirás?

unha mentira argallarás?

- Xogarei, xogaremos

e moitas mentiras diremos.

- Quen comeza?

- Eu, pois teño unha na cabeza.


Alá embaixo,

naquel burato,

vive unha ra

que leva zapato.

Levouna Noa

a unha lagoa

saíu voando

cunha á soa.


-Dime, dime,

que dirás?

unha mentira argallarás?

- Xogarei, xogaremos

e moitas mentiras diremos.

- Quen comeza?

- Eu, pois teño unha na cabeza.


O rato Patizambo

foi á illa de Tambo.

E... que fará acolá?

O rato nolo dirá:

- Fun coller un queixo

que medrou onda un seixo,

sementárao no verán

o meu amigo Xoán.


-Dime, dime,

que dirás?

unha mentira argallarás?

- Xogarei, xogaremos

e moitas mentiras diremos.

- Quen comeza?

- Atréveste ti coa que tes na cabeza?

08/03/25

EMPODERARSE

 María aprendeu

que valía moito,

que era marabillosa,

que o podía todo.

Era lista e libre,

era dona de si,

o seu destino

ela ía decidir.

01/03/25

CONCILIACIÓN FAMILIAR

 Iso mal chamado

concialiación familiar

non concilia nada

é truco empresarial:

máis tempo na escola

temos a nenas e nenos

e só conseguimos 

que nos vexan menos.

Non comemos na casa

temos horarios densos

non gozamos nada,

non nos queda tempo.

A verdadeira conciliación

só pode se pode acadar

cunha redución sensata

da xornada laboral.