Un día
contiña un xornal
este anuncio orixinal:
"Empréstase monstro, monstroso,
do tamaño dun raposo,
peludo, gordecho, horroroso,
de todo menos silencioso
e case sempre cochambroso.
quen o queira pódeo levar,
sen un pataco pagar.
Marcar deben no aparato:
o 7-8-444."
Leu o anuncio María
e contoullo á súa tía:
- para que nos serviría
un ser tan singular?
- se cadra para asustar
a quen poida interesar.
Tamén o leu don Ramón
e díxollo ao patrón:
- pode ter utilidades
con tan altas calidades?
- para os luns será o mellor
e o máis grande espertador
ou para un tétrico castelo
será o adorno máis belo.
Xa o lera toda a vila
ata a bruxa Domitila:
- para que poderei usar
ese curioso exemplar?
- de mascota dedorenta
para a vella meiga Vicenta
ou de peluche gracioso
para o ogro Sinforoso.
Tanta xente a chamar
para o monstro levar,
sobrecargaron a liña
da pequena centraliña.
Quen podería imaxinar
este éxito sen par?
Ata semella xeitoso
ese monstro monstroso!
