Cos ollos fundidos,
a cor amarela,
os brazos rendidos,
dobradas as pernas...
Entra pola porta,
moi, moi afectada,
chama a atención:
está tan delgada!
Míraos muda,
en silencio berra,
o seu ricto acusa,
como non van crela?
Fora el,
el o fixera...
E a vítima
si que fora ela!
- ...
- Non hai quen te ature,
ninguén te soporta!
- Pois marcha, se queres,
aí tés a porta.
- Si, claro que quero,
si que vou marchar,
se me botas en falla
non me vas atopar.
- Pois, hala!, non fales,
non perdas o tempo,
e tan pronto saias
o teu cuarto vendo.
- Mamáaa! vou saíndooo
á porta con todo
eu xa vou chegando.
- Pois, bule, hala! marcha.
xa me estás tardando.
...
- Non me botarás
en falla un chisquiño?
- Seguro, mais non quero
que sufras comigo.
...
- Pois logo, quedo
quedo e soporto,
non quero que sufras,
vexo que che importo.
Hoxe andaba con présa,
tiña reunión
na memoria extraíble
tiña a información.
Collín o portátil,
e despois de encender
metín o chisme
no porto USB.
Despois de agardar
impacientemente,
vexo que non o detecta,
vaia inconveniente!
Por fortuna gardara
todo en internet.
Entro na miña conta...
Non se pode ver!
A piques de chegar
á desesperación
lembro que fixera
copia en CDRom.
Con cara de triunfo
pola precaución
busco onde metelo
no ordenador.
Imposible.
Non hai onde inserilo!
Vou á reunión...
A ver como libro!
Sorriso forzado.
- Así son os medios!
Falo do que lembro,
non hai máis remedio!
Quedei en remitirlles
todo por e-mail
cando o servidor
nos funcione ben.
A bruxa Antía
e o bruxo Andrés
unha boa trasnada
fixeron esta vez.
Inventaron unha apócema
para facer un meigallo
e puxeron de ingredientes
pés de rata e pel de allo.
Despois de ben remexido
na tixola de diario
dixeron: Aspelimida!
Botáronllo ao abecedario.
O efecto do meigallo,
se atendes, adiviñarás,
polo que fan os personaxes
que pronto coñecerás:
Na escola pola mañá,
Leoncio e máis Lilí
cando escribían papá,
apareceulles pipí.
Na charca os animais
andaban moi confundidos
a ra, agora era ri,
que lío! que sen sentido!
Unha ciclista apurada
no medio de tanta xente
dicía: piso! por paso!
Resultaba sorprendente.
O pato moi enfadado
foi ao rexistro civil
porque lle chamaban pito
dende China ata Estoril.
O que alí fixeron
Andrés e Antía
seguro que acertastes
sen facerdes bruxería.
Buscamos un antídoto
que funcione ao instante?
Ou dicimos esconxuros
con efecto fulminante?
Inventádeos axiña
e escribídeos aquí
para que queden no sitio
o a e mailo i.
Por aí chegan
bruxas e monstros,
pantasmas e vampiros,
asústannos moito.
Na rúa está moi escuro,
uns poucos calacús
ilumínano todo!
No castelo enfeitizado
as portas renxen
e mesmo os zombis
ao escoitalas, tremen.
Que lle imos facer!
É o Samaín!
Con castañas e doces
facemos un festín.
Chegou a estación
na que
os bosques choran
follas
caducas douradas
e na que as pingas de vidro
polo
vento son roubadas.
Chegou a estación
onde se escoitan os paxaros
planificando o seu voo
para
fuxir da friúra
que, cando veña o inverno,
traerá a nevada.
